dinsdag 29 april 2014

yourcenarpad revisited





Gewone smeerwortel (Symphytum officinale)


Scherpe boterbloem (Ranunculus acris)


Paardenbloem (Taraxacum officinale)




vooraan: Dagkoekoeksbloem (Silene dioica)?







zonnebeke


donderdag 24 april 2014

het yourcenarpad









Grote muur (Stellaria holostea)












Minder fraai: enkele meters met gebroken golfplaat (asbest)...


Robertskruid (Geranium robertianum)?


Meidoorn (Crataegus monogyna)


Fluitenkruid (Anthriscus sylvestris)


Dotterbloem (Caltha palustris)






 Wilde hyacint (Hyacinthoides ?)






Look-zonder-look (Alliaria petiolata)?


Daslook (Allium ursinum)



woensdag 23 april 2014

zaterdag 19 april 2014

dinsdag 15 april 2014

'vito'



Circus- en straattheater. Iets te vaak heel flauw, fake en/of zelfingenomen. Om nog maar van de visuele kitsch te zwijgen. En de sfeermuziek. En als de voorstellingen hoofdzakelijk de bedoeling hebben om de plaatselijke horeca en middenstand een duwtje te geven (animatie!), heb ik er al helemaal problemen mee.

Toch hou ik écht van sommige artiesten en voorstellingen - niet dat ik er vaak zie - omdat ze met iets 'wezenlijks' bezig zijn: verwondering. De betere artiesten creëeren bijna onmiddellijk een welbepaalde atmosfeer, vangen ieders aandacht en voeren je even mee in een andere wereld. En alle toeschouwers maken daar ineens deel van uit. Deze acrobaten/clowns/goochelaars/dansers beschikken over psychologisch inzicht en/of goede intuïtie. Ze weten feilloos, tijdens hun act, vrijwilligers uit te kiezen om hen te assisteren zonder dat deze 'slachtoffers' worden. Je moet daarvoor zélf over een gezonde geest beschikken. Macht doet immers vreemde dingen met een mens (een gezonde geest in een gezond lijf?).
Een optreden van zo iemand (of gezelschap) is een mentaal/emotioneel reisje en doet me denken aan de poppenkast ('Oekedoeleken') die ik als kind meermaals heb gezien. Met bijna-niets een publiek meevoeren, vervoeren. Basic. En in een volwassene het kind opnieuw aanspreken.
Deze straatartiesten (ik heb moeite met de benaming) staan vaak en bewust een beetje aan de kant in de huidige samenleving. 'Gekheid' kan vaak immers enkel mits een bepaalde omkadering zoals bijvoorbeeld een festival, podium of circus. Of weggeborgen in een instelling.Toch maken zij deel uit van een lange traditie. Vandaag lijkt het mij een heel persoonlijke keuze van een individu voor zijn/haar passie - of 'calling' - want er bestaan, denk ik, geen vooraf uitgetekende trajecten. En van die gepassioneerde eigenzinnigheid; daar hou ik van. Van 'spelen' je beroep maken. Meer zelfs: ik vind dat belangrijk in deze grotendeels door economische wetten gedicteerde wereld.

Op de foto's: Victor Sanchez. Let op de voeten van het assisterende meisje in de bovenste foto.

maandag 14 april 2014

nadien / afterwards

Hier moet ik nog iets over schrijven maar dat zal voor later zijn.

zaterdag 12 april 2014

zondag 6 april 2014