Humphrey Bogart on the set of 'Casablanca'.

"We do not grow absolutely, chronologically.

We grow sometimes in one dimension, and not in another; unevenly.

We grow partially. We are relative. We are mature in one realm,

childish in another.

The past, present and the future mingle and pull us backward,

forward or fix us in the present.

We are made up of layers, cells, constellations."

Anaïs Nin

   

   

Early in the morning, when (almost) everything was still very quiet.

Test for 'H'.

   

    

I thought I couldn't take care.

Des amis.

  

   

Het laatste beetje energie, vertrouwen, geloof, gezondheid en plezier.

   

prehistoric

Gent Jazz

Onvoorspelbaar, met een grote hoek af, chaotisch, spannend...

En in die zin wat misleidend want het gaat hier over twee geschoolde

muzikanten die zich echter niet stonden 'te bewijzen'. Het ging hier 
veel meer om het verlaten van het al gebaande pad, richting avontuur. 
En dat kan tegenvallen maar juist ook erg opwindend zijn. Het verschil 
met de andere 'acts' die ik zag was groot. Bovendien: een kleine tent, 
geen stoelen en het publiek dat tot tegen het podium werd gevraagd. 
Het publiek dat naar BeraadGeslagen kwam kijken en luisteren leek me 
bovendien het fijnste publiek dat er op Gent Jazz rondliep (ik kwam er 
eigenlijk meer per toeval terecht). Er werd gelachen en gedanst. 
En het kon blijkbaar niemand wat schelen dat Deus ondertussen al op 
het hoofdpodium was gestart... 
Natuurlijk was bijvoorbeeld Eefje De Visser ook live erg goed en schuilt
er tot mijn verrassing zelfs een podiumdier in haar. Maar 'de  afstand'
(die o.m. ontstond door het grote podium, de zitplaatsen, de ongezellige tent
en de professionele lightshow) speelde toch wat in haar nadeel. En dat had ze
trouwens zélf ook in de gaten. 

BeraadGeslagen; Fulco Ottervanger en Lander Gyselinck.

"It is a shame that we so quickly lose that ability 
to believe in things; it limits the opportunities 
we have to transform ourselves, to save ourselves, 
for it puts the awful burden of transforming and 
saving ourselves on ourselves. 

Once you stop believing, you cannot pray, 
or make sacrifices or pelgrimages, or light candles. 
You are stuck in yourself, in a world without miracles."

Peter Cameron, Andorra: A Novel.

    

"I often feel like I want to think something

but I can't find the language that coincides

with the thoughts, so it remains felt, not thought.

Sometimes I feel like I'm thinking in Swedish

without knowing Swedish."

Peter Cameron, Someday this pain will be useful to you.

   

   

on education - the violence of forgetting - the new york times

http://nyti.ms/28IlefG

  

   

    

C. Brancusi, costume for E. Satie's Trois Gymnopédies, 1922.

Torse, Constantin Brancusi, 1918.

There were three...

After the rain. And before the next shower.

a few days ago

  

  

Burt Glinn, 1953.