Een 'vergeten', ruig stukje natuur naast een spoorweg. Het gebiedje loopt dood in een moerassig gedeelte - zelfs
bij dit droge weer - waardoor je rechtsomkeer moet maken. Niettegenstaande het dichtbij een officieel natuurgebied ligt,
is dit toch een vreemde, andere wereld. De toegang is bovendien - gelukkig - allesbehalve uitnodigend. In het gebied
ook weer de resten van een gewelddadig verleden in de vorm van een oude, geëxplodeerde bunker. De eiken die er groeien
zijn, schat ik, eeuwelingen; van net na WO-I. Deze bomen zijn overigens veel mooier dan sommige recente, spuuglelijke
kunstwerken hier in de buurt die de oorlog moeten helpen herdenken... Ik hoop stilletjes dat ze deze oude eiken bescher-
men maar op hetzelfde moment vrees ik dat mensen bitter weinig leren uit het verleden. Ook in deze corona-tijden lijkt dat
voorlopig zo. Toch neemt de oppervlakte natuurgebied de laatste jaren gestaag toe - al staat het niet in verhouding tot wat
er verdwijnt.
bij dit droge weer - waardoor je rechtsomkeer moet maken. Niettegenstaande het dichtbij een officieel natuurgebied ligt,
is dit toch een vreemde, andere wereld. De toegang is bovendien - gelukkig - allesbehalve uitnodigend. In het gebied
ook weer de resten van een gewelddadig verleden in de vorm van een oude, geëxplodeerde bunker. De eiken die er groeien
zijn, schat ik, eeuwelingen; van net na WO-I. Deze bomen zijn overigens veel mooier dan sommige recente, spuuglelijke
kunstwerken hier in de buurt die de oorlog moeten helpen herdenken... Ik hoop stilletjes dat ze deze oude eiken bescher-
men maar op hetzelfde moment vrees ik dat mensen bitter weinig leren uit het verleden. Ook in deze corona-tijden lijkt dat
voorlopig zo. Toch neemt de oppervlakte natuurgebied de laatste jaren gestaag toe - al staat het niet in verhouding tot wat
er verdwijnt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten