Gisterenmiddag een wandeling in de omgeving gemaakt.
Tegenwoordig ben ik, helaas, nogal vlug geneigd om in de wagen te springen op een vrije dag.
Maar gisteren moest de auto 'binnen'; nazicht, keuring en dat soort dingen (en dat op zijn leeftijd!).
Dus werd het een stevige wandeling door 'de buiten'.
Aan m'n schouder een tweedehands-fototoestel om uit te proberen samen met enkele oude lenzen.
Een gewone, doordeweekse, ijskoude donderdag.
Buiten klinkt die dus heel anders dan bijvoorbeeld het in weekend en, vreemd genoeg; hij is ook stiller.
Het was een enigszins bizarre ervaring.
Niemand 'wandelt' tijdens de week in z'n eentje langs veld- en landwegen. Er zijn zelfs nauwelijks fietsers en als je al iemand passeert dan hebben die passanten een duidelijk doel.
Op zo'n doordeweekse wandeling is er niets en tegelijkertijd enorm veel te zien.
Ik keek m'n ogen uit.
Een doordeweekse wandelaar die z'n ogen uitkijkt en niet weet wat eerst te bekijken.
Bijna gênant.
Hoe bevreemdend en surrealistisch kan de 'gewone' wereld zijn?
En ik werd, neem ik aan, vanachter gordijntjes eveneens met verwonderde blikken gadegeslagen. In het beste geval.
Tegenwoordig ben ik, helaas, nogal vlug geneigd om in de wagen te springen op een vrije dag.
Maar gisteren moest de auto 'binnen'; nazicht, keuring en dat soort dingen (en dat op zijn leeftijd!).
Dus werd het een stevige wandeling door 'de buiten'.
Aan m'n schouder een tweedehands-fototoestel om uit te proberen samen met enkele oude lenzen.
Een gewone, doordeweekse, ijskoude donderdag.
Buiten klinkt die dus heel anders dan bijvoorbeeld het in weekend en, vreemd genoeg; hij is ook stiller.
Het was een enigszins bizarre ervaring.
Niemand 'wandelt' tijdens de week in z'n eentje langs veld- en landwegen. Er zijn zelfs nauwelijks fietsers en als je al iemand passeert dan hebben die passanten een duidelijk doel.
Op zo'n doordeweekse wandeling is er niets en tegelijkertijd enorm veel te zien.
Ik keek m'n ogen uit.
Een doordeweekse wandelaar die z'n ogen uitkijkt en niet weet wat eerst te bekijken.
Bijna gênant.
Hoe bevreemdend en surrealistisch kan de 'gewone' wereld zijn?
En ik werd, neem ik aan, vanachter gordijntjes eveneens met verwonderde blikken gadegeslagen. In het beste geval.
© Jan Delestinne
Geen opmerkingen:
Een reactie posten