zaterdag 24 oktober 2009

zondag 18 oktober 2009

woensdag 7 oktober 2009

maandag 5 oktober 2009

en in Gent...


Portret 1989-2009 - Stephan Vanfleteren
nog tot 3 december in Wintercircus Mahy te Gent

relatie

Mijn relatie met 'techniek' wordt op deze grijze maandag danig op de proef gesteld.
Een vers opgeladen gsm - nog geen jaar oud - die me waarschuwt dat de batterij ei-zo-na leeg is.
Een autoraam dat, telkens als de contactsleutel wordt omgedraaid, ongevraagd openschuift en daarna - fijn met deze regen! - niet meer wil sluiten.
En een printer - enkele maanden oud - die aangeeft dat de zonet geïnstalleerde cartridges moeten vervangen worden. En neen, enkel in zwart en grijs wil die onbegrijpelijke inktverslinder óók niet afdrukken.
(Veel van dit soort toestellen zijn de laatste jaren 'iets goedkoper' geworden maar ik heb de indruk dat dit in een pervers verband staat tot hun duurzaamheid.)
Zal ik de geplande projectietest - met een beamer - van enkele gedigitaliseerde beelden nog even uitstellen?
Uiteraard is het niet verstandig om deze tekst te schrijven terwijl de pan met het avondeten - onbewaakt - op het fornuis staat. Maar dat is iets anders.
Het is trouwens een gasfornuis.
'Butagas'; de betrouwbare, donkerblauwe gasflessen.
Hé, what's that smell?

vrijdag 2 oktober 2009

up!


Een foto die al geruime tijd door mijn inboedel zwerft. Vermoedelijk is ze ooit gemaakt door mijn vader - of grootvader en werd mogelijk ooit gepubliceerd in een plaatselijke krant. Hoogstwaarschijnlijk diende de foto ook als promotiemateriaal in de, op een boogscheut van deze plek gelegen, familie-fotowinkel.
De foto kon nét niet helemaal op m'n scanner - onderaan is een stukje weggevallen.
Het is nog zo'n foto die op een blok werd gekleefd: een 'vezelplaat' van 18 millimeter dik en 23 op 29 centimeter groot. De zijkant werd, bij wijze van afwerking, afgeplakt met een dunne, zwarte plastic tape. De foto heeft een mat oppervlak en is op barietpapier afgedrukt.
Deze foto heeft dus letterlijk een bepaald gewicht (maar ik heb hier helaas geen weegschaal bij de hand) en is een echt 'object' dat allerlei sporen vertoond. Vandaag lijkt de fotografie - door de digitalisering - lichter dan ooit: helium...




Elke keer als ik deze foto zie, moet ik glimlachen.
Ik zal er eens opnieuw een haakje aan bevestigen.