gevel

play

Eerder plaatste ik een foto met de titel 'licht-gewicht' (28/03/09) waarop diezelfde jongen, maar verscholen in de schaduw, ook te zien was.

Het is een beetje vreemd om dit beeld terug te zien want in m'n herinnering stond de jongen langs de rechterkant. Toch klopt het wel want ik herinner me de omstandigheden van de opname vrij goed.
De jongen was geheel verdiept in z'n spelletje: ik vermoed dat hij zich minstens een halfuur met de kaarsen en het zand bezighield terwijl z'n ouders de kerk bezochten.

Ik kon probleemloos enkele foto's maken - "CLACK! BZZZZZZT!!!" - hij leek me niet op te merken.

Ik vind dat nu nog altijd vreemd: soms is het mogelijk om foto's te maken van situaties met onbekenden zonder dat dit hen opvalt of het gebeuren wordt verstoord. Alsof je onzichtbaar bent - op anderhalve meter. Anderzijds ben ik ervan overtuigd dat dit enkel mogelijk is door - of afhankelijk is van - de ingesteldheid waarmee wordt gefotografeerd. De instelling van de fotograaf welteverstaan.

hemelryk

Een klein kapelletje temidden van het weiland. Een heel smal paadje verbindt het met een bredere maar weinig gebruikte landweg. Vooraan het kapelletje een wild-ogend maar verzorgd bloemen- en groententuintje. Het lijkt wel een mini-Eden.

Het paard op de achterliggende weide staat er alleen en triest bij. Soortgenoten zijn er niet te bespeuren: enkel runderen, en nog wat verderop schapen, vormen een weinig communicatief gezelschap. Weinig troost hier voor een paard alleen.

Het kapelletje is perfect onderhouden. Het is vreemd dat het de klimop wordt toegestaan om de zuiltjes zo royaal te omzwachtelen. In de rode driehoek die zij stutten zit een rond, donker 'oog'.

expo

De mooie tentoonstelling
'dooreman naar de letter'
nog tot 3 januari in het Letterenhuis te Antwerpen.

Gert Dooreman werkte o.a. ook samen met Michiel Hendryckx
die tijdens dezelfde periode exposeert in het FoMu onder de titel

'Dolen. Onderweg in Europa'

De tentoonstelling van Hendryckx krijgt echter - naar mijn mening - overdreven veel aandacht in bepaalde media (Klara bv.). Alhoewel: dat is geen aandacht, het is gewoon reclame. Waardoor onze aandacht wordt afgeleid van de echt boeiende initiatieven.

relevantie

Dat ze vanmorgen niet reageerde zoals gewoonlijk was meteen duidelijk. Het kleine plasje eronder viel me, omdat je dat dáár niet verwacht, pas iets later op.
Wat was er die muis overkomen? Wat had ik over het hoofd gezien?
Kwam de vloeistof van buitenaf (waarschijnlijk) of uit het binnenste?
Ik kon geen externe oorzaak van het vocht bespeuren. Na wat gepruts om haar te openen kwam de oorzaak aan het licht: een lekkende batterij. Je leest zo'n dingen wel eens in een handleiding ('Gelieve de batterijen uit het toestel verwijderen wanneer dit niet wordt gebruikt. Dit om beschadiging van het toestel door lekkende batterijen te voorkomen.'). Ik had dit echter nog nooit meegemaakt. En een lekkende batterij 'van een merk' in een toestelletje dat dagelijks wordt gebruikt lijkt al helemaal onwaarschijnlijk
De muis ligt nu zachtjes te drogen op de verwarming. Afwachten of verse batterijen haar circuits laten heropleven. Of was het een fatale plas?


Moraal van het verhaal: batterijen kunnen dus wel degelijk (ondegelijk!) lekken.
Er liggen hier een aantal fototoestellen - waarvan er enkele zelden worden gebruikt - die batterijen 'incorporeren': toch even checken.

P.S. De plas was lethal !

Ik schreef dit tekstje eerder op facebook maar op één of andere ondoorgrondelijke manier verdween het in cyberspace.

dorp