stokje

Wie lag er vanmorgen onverwacht en een beetje uitgeput naast de voordeur? Juist; Marcel.
'Cel' was al een kleine week vermist en uitgerekend op het moment dat ik op reis wil vertrekken staat mijnheer hier terug.
Niet dat ik niet blij ben dat hij, veilig en wel, terecht is. En zo slecht zal het hier dan toch ook niet zijn dat hij ineens terugkeert - uit vrije wil! - naar zijn 'geketende bestaan'. (Marcel is een konijn dat ik 3 à 4 jaar geleden in de tuin vond.)
Nu ja, uit vrije wil... De worteltjes en zo zullen misschien wel een rol spelen in zijn beslissing. (Heeft een konijn een min of meer vrije wil en kan het zelfstandig beslissingen nemen?)
Enfin; mijnheer zit hier nu terug en ik heb hem onmiddelijk met een 'luxueus ontbijt' verwend. Maar een konijne-sit heb ik met de Paasvakantie in het vooruitzicht nog niet zo onmiddellijk gevonden en die reis zal dus nog even moeten wachten.
Nog vóór de heugelijke 'homecoming' kocht ik deze ochtend 2 konijntjes in chocolade bij de bakker. Niet voor mezelf maar voor diegenen tijdens mijn afwezigheid af en toe de brievenbus komen legen en een oogje in 't zeil houden. Toen ik met m'n aankoop in de wagen het erf kwam opgereden zag ik nog net een wild konijntje wegspringen. En éven dacht dat 'hij' het was. Pas toen ik bij de voordeur aankwam kreeg ik een ander en veel omvangrijker konijn in 'het visier': Cel!
(Zijn konijnen jaloers? Helderziend?)
En jawel; ze kunnen stokjes in de wielen steken!
Of is het de kunst van het poetsen-bakken?

tintypie

©Joni Sternbach

Uit de reeks 'Surfland' van Joni Sternbach: een beeld dat bij mij blijft 'hangen' en vragen oproept.
Maar ook: kijkplezier!

darkroom

Pure poëzie, vind ik dit. Hier is de mens zo overduidelijk aanwezig.
Meer bij:

http://www.richardnicholson.com/darkroom/

voornemen 5

"Voorbijgangers aanspreken en, indien mogelijk, fotograferen".
Dus niet stiekem of met een telelens!
Op het eind van het jaar maak ik de balans op.

contacts

Het is absoluut niet m'n bedoeling om een polemiek te starten maar dit, euh, verontrust me toch 'enigszins'.
Iets minder dan een jaar geleden kocht ik de 3 dvd's 'Contacts' in een box. De reeks, naar een idee van William Klein, is u misschien welbekend en werd uitgegeven door ARTE France. In de 3 delen komen de reportage-fotografie, de conceptuele- en de hedendaagse fotografie aan bod. 33 fotografen bespreken er, kort en bondig, o.m. hun werkwijze en dit aan de hand van (dikwijls oude) contactafdrukken of andere proeven.
Gisteravond - ik heb nog niet alle afleveringen kunnen zien - haalde ik nog eens een dvd tevoorschijn.
Maar! Storingen, wegvallen van de klank, vastlopen van het beeld 'waren mijn deel'.
Bij nazicht blijkt dat deze dvd's nu een soort vlekjes vertonen die zich tussen de verschillende (kunststof-)lagen bevinden. En ik vrees dat die dus groeien!
De 'kostbare' gegevens worden hoogstwaarschijnlijk aangetast of vernietigd... En euro's verdwijnen in een bodemloze put.
De kortstondigheid van het hedendaagse geheugen.
Voor de duidelijkheid: het bovenstaande schijfje had ik nog niet eerder uit het doosje gehaald en dat maakt het extra verontrustend.
De 'nieuwe' drager (dvd) blijkt onbetrouwbaar in het bewaren van gegevens over een andere drager (het negatief). Ik ken beroepsfotografen die om deze reden hun digitale archief (minstens) in 3-voud opslaan (harde schijf, externe harde schijf en cd/dvd).
Waar is dat kleitablet, een vel papier?
Een archivaris!!!