stokje

Wie lag er vanmorgen onverwacht en een beetje uitgeput naast de voordeur? Juist; Marcel.
'Cel' was al een kleine week vermist en uitgerekend op het moment dat ik op reis wil vertrekken staat mijnheer hier terug.
Niet dat ik niet blij ben dat hij, veilig en wel, terecht is. En zo slecht zal het hier dan toch ook niet zijn dat hij ineens terugkeert - uit vrije wil! - naar zijn 'geketende bestaan'. (Marcel is een konijn dat ik 3 à 4 jaar geleden in de tuin vond.)
Nu ja, uit vrije wil... De worteltjes en zo zullen misschien wel een rol spelen in zijn beslissing. (Heeft een konijn een min of meer vrije wil en kan het zelfstandig beslissingen nemen?)
Enfin; mijnheer zit hier nu terug en ik heb hem onmiddelijk met een 'luxueus ontbijt' verwend. Maar een konijne-sit heb ik met de Paasvakantie in het vooruitzicht nog niet zo onmiddellijk gevonden en die reis zal dus nog even moeten wachten.
Nog vóór de heugelijke 'homecoming' kocht ik deze ochtend 2 konijntjes in chocolade bij de bakker. Niet voor mezelf maar voor diegenen tijdens mijn afwezigheid af en toe de brievenbus komen legen en een oogje in 't zeil houden. Toen ik met m'n aankoop in de wagen het erf kwam opgereden zag ik nog net een wild konijntje wegspringen. En éven dacht dat 'hij' het was. Pas toen ik bij de voordeur aankwam kreeg ik een ander en veel omvangrijker konijn in 'het visier': Cel!
(Zijn konijnen jaloers? Helderziend?)
En jawel; ze kunnen stokjes in de wielen steken!
Of is het de kunst van het poetsen-bakken?